توضیحات

در جلسه سی و دوم شبکه‌های کامپیوتری و شبکه پیشرفته دکتر حقیقت، ویژه کنکور کامپیوتر و کنکور آی تی (کنکور ارشد و کنکور دکترا) با عنوان «شبکه‌های مدار مجازی و دیتاگرام»، ادامه فصل چهارم شبکه (لایه شبکه) تدریس می‌شود. در این جلسه دو رویکرد پرکاربرد در زمینه ساختار تحویل بسته در لایه شبکه را بررسی می‌کنیم و نقش اساسی آدرسدهی در تحویل بسته به میزبان مقصد را مشاهده خواهیم کرد. این دو رویکرد عبارتند از: 1) مدل دیتاگرام 2) مدل مدار مجازی. ابتدا درباره تفاوت‌های سرویس‌های اتصال‌گرا و بدون اتصال لایه شبکه با همین سرویس‌ها در لایه انتقال صحبت می‌شود. سپس در مورد شبکه‌های مدار مجازی (VC) بحث می‌شود. دیدیم به اتصالات لایه شبکه، مدارهای مجازی (VCs) گفته می‌شود. در این جلسه نحوه پیاده‌سازی یک سرویس مدار مجازی در شبکه‌های کامپیوتری را با یک مثال دقیق و کامل بررسی می‌کنیم و نحوه فورواردینگ بسته‌ها (یا سلول‌ها) در این شبکه‌ها بر اساس شناسه مدار مجازی (VCI یا VCID یا #VC) بر روی همان مثال ارائه شده و دلایل متعدد تغییر VCI در هر گام از مسیر مدار مجازی با جزئیات کامل بیان می‌گردد. همچنین سه فاز اساسی عملیات مدار مجازی (برقراری VC، انتقال داده، حذف VC) تشریح می‌گردد. در انتها شبکه‌های دیتاگرام و نحوه آدرس‌دهی مقصد و نیز چگونگی فورواردینگ دیتاگرام‌های IP مورد بحث قرار داده می‌شود. جدول هدایت و قانون مهم طولانی‌ترین تطابق پیشوند (Longest Prefix Matching (LPM) rule) با مثال شرح داده می‌شود. در این جلسه به خوبی می‌فهمیم که هدایت در مسیریاب‌های شبکه‌های دیتاگرام بر اساس (بخشی از) آدرس میزبان مقصد و با قانون طولانی‌ترین تطابق پیشوند و به روش جستجوی موازی صورت می‌گیرد، در حالی‌که در شبکه‌های مدار مجازی بر اساس شناسه یا شماره مدار مجازی و به روش شاخص‌گذاری (Index) صورت می‌گیرد که اساس Tag Switching یا Label Switching سخت‌افزاری پرسرعت است.